-
1.
przest. narzędzie do rozgarniania żaru w piecu chlebowym -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Pogrzebałem kociubą w piecu i dołożyłem torfu. Z otwartych drzwiczek buchnęło dymem na izbę.
źródło: NKJP: Tadeusz Borowski: Pożegnanie z Marią, 1947
Czarny, czarny jak smoła, jak węgiel był na gębie i coś jak pogrzebacz albo kociubę miał w ręku [...]
źródło: NKJP: Andrzej Stasiu: Biały kruk, 1955
Kociubą rozgarniamy pozostałości żaru po całym piecu i wkładamy blachy z ciastem.
źródło: Internet: pl-pl.facebook.com
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kociuba
kociuby
D. kociuby
kociub
C. kociubie
kociubom
B. kociubę
kociuby
N. kociubą
kociubami
Ms. kociubie
kociubach
W. kociubo
kociuby
-
ukr. kocjuba