bezczelnie
-
w sposób świadczący o tym, że ktoś jest pewny siebie do tego stopnia, że robiąc coś, nie liczy się z nikim i niczym
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- bezczelnie i bezkarnie, głośno i bezczelnie
- bezczelnie kłamać, mówić, odpowiadać, przerywać, rzec, twierdzić; gapić się, patrzeć, uśmiechać się, zachowywać się; kraść, ukraść coś; domagać się czegoś; oszukany
- wyjątkowo bezczelnie
-
Właściciel statku bezczelnie [...] twierdził, że ładunek zrabowany został przez... piratów, choć w rzeczywistości sprzedany został w libańskim porcie Sajda.
źródło: NKJP: Henryk Mąka: Piraci znów atakują, 1995
[...] w ostatnim okresie Beria zachowuje się bezczelnie wobec innych członków Biura Politycznego, szpieguje ich, podsłuchuje rozmowy telefoniczne, szpicluje [...].
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Kreml: czarodziejska góra, Gazeta Wyborcza, 1992-11-28/1992-11-29
Płakała, śmiała się, podpowiadała im, co mają robić, karciła, wchodziła im w słowo bezczelnie, czasem obelżywie, z rzadka tylko uprzejmie.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
Bojówki niemieckie napadały coraz bezczelniej na ludność czeską, rozbrajały posterunki policji [...].
źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła: Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997
-
część mowy: przysłówek
stopień równy bezczelnie
stopień wyższy bezczelniej
-
Zob. bezczelny