paniny
rzadziej panin
-
pot. przest. należący lub odnoszący się do kobiety, do której osoba mówiąca zwraca się, używając słowa „pani”
-
- rzadziej panin
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
- paniny syn, panina córka
-
[...] ten dyżurny gdzieś zajrzał i powiada: czy do paninej córki nie przychodzi ten Paweł.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: As w rękacie, 1998
Jeden wierzył w życie socjalistyczne [...]. Drugi wierzył w słowa panine, ojcowe, porucznikowe [...].
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. paniny
paniny
paniny
panine
panina
D. paninego
paninego
paninego
paninego
paninej
C. paninemu
paninemu
paninemu
paninemu
paninej
B. paninego
paninego
paniny
panine
paniną
N. paninym
paninym
paninym
paninym
paniną
Ms. paninym
paninym
paninym
paninym
paninej
W. paniny
paniny
paniny
panine
panina
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. panini
panini
panine
panine
D. paninych
paninych
paninych
paninych
C. paninym
paninym
paninym
paninym
B. paninych
paninych
paninych
panine
N. paninymi
paninymi
paninymi
paninymi
Ms. paninych
paninych
paninych
paninych
W. panini
panini
panine
panine
Inne uwagi
W M. i W. lp wszystkich podrodzajów męskich oraz w B.lp m3 używano ponadto formy panin.
-