estradowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

związany z estradą - sceną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

teatr

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

muzyka

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

rozrywka

koncert, program estradowy; impreza, prezentacja; sala estradowa; widowisko estradowe; występy; stroje estradowe

	Poza imprezami estradowymi pokazywane są tu oczywiście filmy, przeważnie na trzech seansach dziennie. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995
	Organizatorzy starają się o estradowe występy kabaretów związane z filmem. źródło: NKJP: (KKP): „Siara” i rodeo, Gazeta Wrocławska, nr 13/02, 1999
	Między chałturami estradowymi robiłem za zaopatrzeniowca. źródło: NKJP: Bronisław Cieślak, Jerzy Kubrak, Przemysław Kubiak: Wolę Bonda od Premiera, Super Express, nr 73, 1998
	W Japonii furorę robią wyspecjalizowane lokale, w których oprócz normalnych stolików, kelnerów i kuchni jest scena z mikrofonem i estradowe światła, a specjalny disc jockey puszcza na życzenie publiczności akompaniament do wybranej piosenki. źródło: NKJP: Robert Leszczyński: Karaoke, czyli śpiewać każdy może, Gazeta Wyborcza, 1996-03-15

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Rz	+	estradowy	+
szyk: neutralny