estradowy

Niemen postanawia utworzyć własny zespół akompaniujący i kontynuować samodzielnie karierę estradową.

źródło: NKJP: Roman Radoszewski: Czesław Niemen: kiedy się dziwić przestanę...: monografia artystyczna, 2004

W sali Tatrzańskiego Ośrodka Swojszczyzny, należącej do Związku Podhalan, występują rozmaite, nie tylko miejscowe, zespoły regionalne, a także przyjezdne teatry dziecięce, grupy kabaretowe i estradowe.

źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995

Aż do lat 80. kolorowe garnitury były głównie domeną artystów estradowych.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

Czyżby inny styl? Inna kultura estradowego wychowania i wykształcenia?

źródło: NKJP: Tadeusz Nyczek: „Les Miserables” w Pradze, Gazeta Wyborcza, 1992-07-14

Jak na ironię zagraniczne wojaże zespołu przynosiły masę pochwał tamtejszej prasy, która dostrzegała ich repertuarową oryginalność i estradową odmienność.

źródło: NKJP: Internet