-
1.
wyraz lub wyrażenie charakterystyczne dla potocznego mało starannego języka mówionego -
[kolokwializm] lub [kolokwialism]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- przepraszam za kolokwializm
-
Jeśli bowiem chodzi o strukturę wyznaniową, to - przepraszam za kolokwializm - istny groch z kapustą tu panuje.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana.2005
Obywatele mogliby się bowiem poczuć w pewnym stopniu wyprowadzeni w pole, że użyję tu kolokwializmu.
źródło: NKJP: Sprawozdanie z 58. posiedzenia Senatu RP część 2, wersja robocza, 4. kadencja
Mimo narzekań wielu polonistów, że współczesna młodzież mało czyta, używa wielu kolokwializmów i trudność sprawiają jej nawet najprostsze wypowiedzi, na forach internetowych poświęconych poezji znajdują się setki, a nawet tysiące utworów pisanych przez początkujących poetów.
źródło: NKJP: Ola Wrona: Trochę o poezji, Tytuł - młodzieżowa gazeta międzyszkolna, 2009-01-01
Skłania to niektórych nauczycieli do zachowań desperackich - chcąc nadążać za biegiem wydarzeń, nie tylko tolerują wszystkie uczniowskie kolokwializmy, ale sami zaczynają się nimi posługiwać.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Co mamy na języku? Polityka, 2005-07-16
W recenzjach skierowanych do odbiorcy dorosłego powinien dominować bardziej oficjalny styl, operujący wyższym językiem bez kolokwializmów.
źródło: NKJP: Internet
Muszę przyznać – przepraszam tu za kolokwializm – że zatkało mnie.
źródło: Internet: info.wyborcza.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kolokwializm
kolokwializmy
D. kolokwializmu
kolokwializmów
C. kolokwializmowi
kolokwializmom
B. kolokwializm
kolokwializmy
N. kolokwializmem
kolokwializmami
Ms. kolokwializmie
kolokwializmach
W. kolokwializmie
kolokwializmy