-
1.
pot. stracić orientację i rozeznanie w czymś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
Stwierdziłem, że po paru miesiącach takiej wegetacji skołowacieję, zdurnieję, a moja matematyczna robota nie posunie się o pół milimetra.
źródło: Zbigniew Gluza: Polityczni, 1988 (books.google.pl)
Lud współczesny, szczególnie handlujący, także na Podhalu i w Tatrach skołowaciał do reszty.
źródło: Internet: potrawyregionalne.pl
Stan najbliższy posłuszeństwu to taki, w którym człowiek coś robi, ale sam już nie wie, dlaczego to robi. Ten stan można osiągnąć na dwa sposoby. Jeden już poznałeś, czyli całkowite skołowacenie.
źródło: NKJP: Tomasz Piątek: Błogosławiony wiek, 2006
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. skołowacieję
skołowaciejemy
2 os. skołowaciejesz
skołowaciejecie
3 os. skołowacieje
skołowacieją
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. skołowaciałem
+(e)m skołowaciał
skołowaciałam
+(e)m skołowaciała
skołowaciałom
+(e)m skołowaciało
skołowacieliśmy
+(e)śmy skołowacieli
skołowaciałyśmy
+(e)śmy skołowaciały
2 os. skołowaciałeś
+(e)ś skołowaciał
skołowaciałaś
+(e)ś skołowaciała
skołowaciałoś
+(e)ś skołowaciało
skołowacieliście
+(e)ście skołowacieli
skołowaciałyście
+(e)ście skołowaciały
3 os. skołowaciał
skołowaciała
skołowaciało
skołowacieli
skołowaciały
bezosobnik: skołowaciano
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. skołowaciejmy
2 os. skołowaciej
skołowaciejcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. skołowaciałbym
bym skołowaciał
skołowaciałabym
bym skołowaciała
skołowaciałobym
bym skołowaciało
skołowacielibyśmy
byśmy skołowacieli
skołowaciałybyśmy
byśmy skołowaciały
2 os. skołowaciałbyś
byś skołowaciał
skołowaciałabyś
byś skołowaciała
skołowaciałobyś
byś skołowaciało
skołowacielibyście
byście skołowacieli
skołowaciałybyście
byście skołowaciały
3 os. skołowaciałby
by skołowaciał
skołowaciałaby
by skołowaciała
skołowaciałoby
by skołowaciało
skołowacieliby
by skołowacieli
skołowaciałyby
by skołowaciały
bezosobnik: skołowaciano by
bezokolicznik: skołowacieć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: skołowaciawszy
gerundium: skołowacenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skołowacenie
skołowacenia
D. skołowacenia
skołowaceń
C. skołowaceniu
skołowaceniom
B. skołowacenie
skołowacenia
N. skołowaceniem
skołowaceniami
Ms. skołowaceniu
skołowaceniach
W. skołowacenie
skołowacenia
odpowiednik aspektowy: kołowacieć
-