-
lit.
zdanie wyrażające jakąś ogólną myśl dotyczącą prawd życiowych, często o charakterze pouczenia, będące formą literacką wywodzącą się z greckiej poezji lirycznej
-
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
prawdy i wartości życiowe
-
|
Wydał [...] krytycznie i z obszernym komentarzem wiele gnom, epigramów, pieśni i wierszy takich autorów bizantyńskich jak Christofor z Mityleny, Eugeniusz z Palermo [...].
źródło: NKJP: Waldemar Ceran: Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999
|
|
[...] exemplum, niezwieńczone ani formułką, ani gnomą, nie tylko ilustruje dzieje polskiego księcia, lecz także opóźnia tok opowiadania Mateusza, pełniąc eo ipso funkcję retardacyjną.
źródło: NKJP: Krzysztof Pawłowski: Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji, 2003
|
|
[...] za pierwszy wyróżnik gnomy uznać można jej dydaktyczny charakter, co potwierdza Arystoteles, pozostawiając posługiwanie się gnomą ludziom starszym wiekiem i doświadczonym w sprawach, o których się wypowiadają [...].
źródło: Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae, t. 11, 1997 (books.google.pl)
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
gnoma
|
gnomy
|
|
| D. |
gnomy
|
gnom
|
|
|
|
| C. |
gnomie
|
gnomom
|
|
| B. |
gnomę
|
gnomy
|
|
| N. |
gnomą
|
gnomami
|
|
| Ms. |
gnomie
|
gnomach
|
|
| W. |
gnomo
|
gnomy
|
|
-
gr.
gnṓmē
'rozum; mniemanie; maksyma'
CHRONOLOGIZACJA:
1900,
SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 19.12.2020