ciemny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, w którym jest bardzo mało światła albo nie ma go wcale

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

antonimy:

jasny

ciemny karcer, kąt, korytarz, loch, lokal, pokój, przedpokój, tunel, zaułek; grób; las, zagajnik; dzień, wieczór; ciemna aleja, brama, izolatka, kuchnia, piwnica, sień, ulica, uliczka; noc; czeluść, otchłań; ciemne miasto, miejsce, pomieszczenie; ciemne zakamarki
ciemny jak noc
ciemny i bezksiężycowy; ciemny i chłodny; ciemny i chmurny; ciemny i ciasny; ciemny i deszczowy; ciemny i duszny; ciemny i gęsty; ciemny i głuchy; ciemny i jasny; ciemny i mglisty; ciemny i mokry; ciemny i mroczny; ciemny i ponury; ciemny i wilgotny; ciemny i zadymiony; ciemny i zaniedbany; ciemny i zimny

	Pełnia się skończyła, noce były ciemne. Pogoda w ogóle się popsuła. źródło: KWSJP: Kazimierz Dębnicki: Życie jak życie, 1986
	Siedzieli przy długim stole w izbie austerii, w ciemnym kącie, dokąd nie dochodziło światło lampy osłoniętej czarną kaszmirową chustą Jewdochy, dziewczyny do krów. źródło: KWSJP: Julian Stryjkowski: Austeria, 1966
	Nazajutrz po zaręczynach skrępowali ją prości żołdacy łańcuchami i wtrącili do ciemnego lochu, jak występną niewolnicę. źródło: KWSJP: Teodor Jeske-Choiński: Gasnące słońce, 1958
	Na okazałych budynkach zaroiło się od zamazanych niemieckich szyldów, okna sklepowe zasłoniły się zbitymi na krzyż deskami, pogorzeliska nastroszyły się chwastem, z ciemnych wnętrz domów wionęło spustoszeniem. źródło: KWSJP: Władysław Ogrodziński: Ulica zwana Bystrą, 1985
	Do dziś pamiętam, jak płakałam, siedząc po turecku w ciemnym pokoju i słuchając takich utworów, jak „Pod papugami” czy „Dziwny jest ten świat”. źródło: KWSJP: Odszedł wielki artysta, Dziennik Polski, 2004-01-19

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

	+	ciemny	+
szyk: neutralny

psł. *tьmьnъ