poinstruować - Wielki słownik języka polskiego PAN

poinformować kogoś, jak wykonać jakąś czynność, uprawiać jakąś działalność lub postąpić w danej sytuacji

[po-instru-ować] lub [po-îstru-ować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Przed startem młodych rowerzystów o zasadach bezpiecznej jazdy poinstruowali policjanci. źródło: NKJP: Rajd zamiast matury: Dziennik Polski, 2001-05-09
	Zamiast spodziewanej pomocy został poinstruowany przez lekarkę z Nocnej Pomocy Lekarskiej, że musi sam sobie poszukać opatrunków i leków w jakiejś czynnej o tej porze aptece. źródło: NKJP: Halina Czarnecka: Pogotowie to nie przychodnia, Mazowieckie To i Owo, 2008-09-04
	Zamiast wprowadzać kosztujące wiele tysięcy złotych urządzenia, powinno się poinstruować nas, fotografów, żebyśmy wykonywali zdjęcia według jednego wzoru. źródło: NKJP: Tomasz Wolff: Fotka z automatu, Dziennik Zachodni, 2005-12-01
	Nasi pracownicy poinstruują ich, jak uzyskać dofinansowania z budżetu państwa i dotacje unijne, łącznie z wyjaśnieniem, jak wypełnić wniosek o takie wsparcie. źródło: NKJP: Pomoc dla małych firm, Dziennik Łódzki, 2005-10-04
	Dał jej wizytówkę, na której widniał numer konta. - Tu należy przelać równowartość 250 dolarów - poinstruował szpakowaty pan. źródło: NKJP: Piotr Ciesielski: Dziękuję ci, oszuście, Dziennik Bałtycki, 2010-04-05

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poinstruowałem +(e)m poinstruował	poinstruowałam +(e)m poinstruowała	poinstruowałom +(e)m poinstruowało	poinstruowaliśmy +(e)śmy poinstruowali	poinstruowałyśmy +(e)śmy poinstruowały
2 os.	poinstruowałeś +(e)ś poinstruował	poinstruowałaś +(e)ś poinstruowała	poinstruowałoś +(e)ś poinstruowało	poinstruowaliście +(e)ście poinstruowali	poinstruowałyście +(e)ście poinstruowały
3 os.	poinstruował	poinstruowała	poinstruowało	poinstruowali	poinstruowały

bezosobnik: poinstruowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poinstruujmy
2 os.	poinstruuj	poinstruujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poinstruowałbym bym poinstruował	poinstruowałabym bym poinstruowała	poinstruowałobym bym poinstruowało	poinstruowalibyśmy byśmy poinstruowali	poinstruowałybyśmy byśmy poinstruowały
2 os.	poinstruowałbyś byś poinstruował	poinstruowałabyś byś poinstruowała	poinstruowałobyś byś poinstruowało	poinstruowalibyście byście poinstruowali	poinstruowałybyście byście poinstruowały
3 os.	poinstruowałby by poinstruował	poinstruowałaby by poinstruowała	poinstruowałoby by poinstruowało	poinstruowaliby by poinstruowali	poinstruowałyby by poinstruowały

bezosobnik: poinstruowano by

bezokolicznik: poinstruować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poinstruowawszy

gerundium: poinstruowanie

imiesłów przymiotnikowy bierny: poinstruowany

odpowiednik aspektowy: instruować

+	poinstruować	+	KOGO + (o CZYM)
+	poinstruować	+	KOGO + że ZDANIE \| żeby ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
+	poinstruować	+	(KOGO) + MOWA WPROST