-
1.
grupa ludzi, którzy mają coś wspólnego ze sobą -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
hiperonimy: grupa
-
- koleżeńskie, przyjacielskie, rodzinne; męskie; redakcyjne; międzynarodowe; kulturalne; doborowe, dobrane, ekskluzywne, elitarne, wybrane; sprawdzone, wierne, wypróbowane; dostojne, zacne, szacowne; miłe; duże, liczne, niemałe, pokaźne, spore, szerokie; kameralne, małe, nieliczne, niewielkie, szczupłe, ścisłe, wąskie, zamknięte; najbliższe; nasze, własne; całe; stałe; zróżnicowane; rosnące grono; grono nauczycielskie, pedagogiczne
- grono ludzi, osób; kobiet, mężczyzn; dorosłych; młodych, młodzieży, rówieśników; kolegów, koleżanek, przyjaciół, przyjaciółek, towarzyszy, znajomych; rodziny; biesiadników, fanów, gości; studentów, uczniów; czytelników, odbiorców, słuchaczy; doradców rządu, oficerów, pisarzy, specjalistów, twórców; wtajemniczonych, wybrańców, zaufanych; podejrzanych; współpracowników; miłośników, wyznawców czegoś, wielbicieli, zwolenników kogoś; bywalców, członków czegoś; laureatów; aniołków; żywych
- część; członek; w imieniu; spotkanie grona
- grono powstaje; rośnie; siedziało
- mieć; stworzyć, zgromadzić; poszerzyć/poszerzać, powiększyć/powiększać, rozszerzyć/rozszerzać, zwiększyć/zwiększać; pozyskać/pozyskiwać, zyskać; zasilić/zasilać; skupić/skupiać; opuścić/opuszczać; ograniczyć; zaprosić; przedstawić; reprezentować grono
- otoczony gronem
- należeć; aspirować; dołączyć/dołączać, przyłączyć się; awansować, dostać się, trafić, włączyć się, zakwalifikować się; wejść/wchodzić; powrócić/powracać; przyjąć/przyjmować; zaliczyć/zaliczać kogoś, zaliczać się; dopuszczenie do grona
- być, znaleźć się; przebywać, spotkać/spotykać się, świętować; pozostać, zostać; siedzieć, spędzać czas; startować, wystąpić/występować, zgrać; dyskutować, rozmawiać; wymieniony/wymieniany w gronie
-
[...] Zosia należy do grona bliskich przyjaciół mojej Irenki i naszego domu.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
[...] z powodu nadwrażliwości i nieumiejętności pokonania tremy Iza nie była w stanie występować przed większym gronem słuchaczy.
źródło: NKJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą. Opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003
Poczucie bezpieczeństwa daje bohaterowi małżeństwo zbudowane na przyjaźni i wspólnych nawykach oraz wąskie grono starych znajomych.
źródło: NKJP: Maciej Dęboróg-Bylczyński: Kolej na los, 2009
Był zamiłowanym pedagogiem, a posiadał również talent skompletowania doborowego grona nauczycielskiego, utrzymując prawdziwie polski charakter szkoły oraz zyskując uznanie rodziców i przywiązanie uczniów.
źródło: NKJP: Feliks Jabłkowski: Dom Towarowy Bracia Jabłkowscy. Romans ekonomiczny, 2005
Odkąd nauczyłem się biegać, większość czasu spędzałem w gronie rówieśników i starszych chłopców.
źródło: NKJP: Adam Wiśniewski-Snerg: Dzikus, 1998
Grono profesorskie składało się w części z dawnych profesorów I i III gimnazjum, do których doszło kilku nauczycieli z zachodnich terenów Polski, a także nowi przybysze z Ukrainy.
źródło: NKJP: Ewa Milewicz: Na własne oczy, Gazeta Wyborcza, 1992-09-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. grono
grona
D. grona
gron
C. gronu
gronom
B. grono
grona
N. gronem
gronami
Ms. gronie
gronach
W. grono
grona
-
+ grono + (KOGO)+ grono + (JAKIE) -
psł. *grono 'pęczek owoców lub kwiatów na jednej łodyżce'