wicemistrzostwo - Wielki słownik języka polskiego PAN

drugie miejsce zdobyte w jakichś zawodach sportowych

[wicemistszostfo] lub pot. [wicemisczszostfo], lub pot. [wicemiszczszostfo]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

dyscypliny, imprezy i rozgrywki sportowe

dwukrotne, trzykrotne...; drużynowe, indywidualne; młodzieżowe wicemistrzostwo; wicemistrzostwo olimpijskie
wicemistrzostwo kraju, świata; Europy; Niemiec, Polski, Włoch...; Śląska; okręgu; juniorów, seniorów
obronić, wywalczyć, zdobyć/zdobywać mistrzostwo

	Mój największy sukces w ubiegłym roku to wicemistrzostwo Polski seniorek w jeździe figurowej i taki sam tytuł wśród juniorek starszych do 21 lat. źródło: NKJP: Andrzej Madejczyk: Na razie wyciągarka, Dziennik Zachodni, 2001-01-12
	W 1994 roku zdobyłem piłkarskie wicemistrzostwo Polski juniorów. źródło: NKJP: Model z piłką, Dziennik Polski, 2001-02-28
	[...] siatkarki LTS Legionovia [...] zdobyły wicemistrzostwo kraju. źródło: NKJP: Jerzy Buze: To z pewnością sukces, Mazowieckie To i Owo, 2009-05-28
	Takie podejście zaowocowało m.in. 150 występami w reprezentacji Polski, trzema wicemistrzostwami Europy, trzema złotymi medalami [...] z Gwardią i jednym czempionatem w Belgii. źródło: NKJP: Dariusz Szarmach: Życie pod siatką, Gazeta Wrocławska, 2003-07-25
	W swoim pierwszym występie od czasu zdobycia wicemistrzostwa świata polscy piłkarze ręczni wygrali w Paryżu z Islandią [...]. źródło: NKJP: W skrócie, Dziennik Zachodni, 2007-04-07

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

	+	wicemistrzostwo	+	CZEGO + (KOGO) + (w CZYM)
	+	wicemistrzostwo	+	JAKIE + (CZEGO) + (KOGO)