-
2.
dziecko, do którego mówiący ma w chwili mówienia negatywny stosunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
W panicznej trwodze uciekaliśmy z cerkwi, słysząc za sobą groźny głos Zarieczychy:
- Ach, wy, diabelskie nasienie! Bękarty przeklęte ! Ja wam pokażę!...źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958
Mówiłam ci, co Irving Stone pisał o Londonie? W głowie mu się nie mieściło, żeby jakiś proletariacki bękart miał talent, no bo skąd? Talent się dziedziczy!
źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., Twój Styl, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bękart
bękarci
ndepr bękarty
depr D. bękarta
bękartów
C. bękartowi
bękartom
B. bękarta
bękartów
N. bękartem
bękartami
Ms. bękarcie
bękartach
W. bękarcie
bękarci
ndepr bękarty
depr -
Przenośne użycie wyrazu bękart w zn. 1.