idée fixe - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. natrętna myśl lub pomysł, którego realizacji ktoś podporządkowuje wszystkie swoje działania

[idee fiks]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Może Marek naprawdę jest paranoikiem o żelaznej logice, a przez to jeszcze bardziej niebezpiecznym, bo potrafi przekonać do swej idée fixe każdego, nawet mnie, i niepostrzeżenie zaindukować swą paranoję? źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
	Prócz uczucia parę spaja wspólna idée fixe: ekumeniczne cmentarze dla Polaków i Niemców, którzy po wojnie musieli opuścić swe „małe ojczyzny”. źródło: NKJP: Wiesław Chełminiak: Wróżba Grassa, Ozon nr 24, 2005
	Całe życie, zarządzając domowym budżetem, miała idée fixe: żeby były oszczędności. źródło: NKJP: Martyna Bunda: Stary portfel, Polityka, 2008-11-29
	Od początku miałem taką ideę fix [...], żeby na Kielecczyźnie zorganizować partyzancki kraj jak na Białorusi, do którego kierownictwo partyjne w przypadku zagrożenia mogłoby się schronić [...]. źródło: NKJP: Torańska Teresa: Oni, 1985

typ frazy: fraza rzeczownikowa

ż, we wszystkich formach ta sama postać

fr.