zrąb - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. element, bez którego coś nie może powstać

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

główny, ogólny, podstawowy, zasadniczy zrąb; pierwsze zręby; zręby organizacyjne, ustrojowe
zrąb pracy; zręby cywilizacji, demokracji, gospodarki, kapitalizmu, kultury, moralności, niepodległości, państwowości, pluralizmu, polityki, porozumienia, prawa, rynku, teologii, społeczeństwa, ustroju; przepisów (prawa), reformy, ustawy; (dawnego, nowego...) porządku; jakiejś organizacji, czyjejś osobowości, jakiegoś państwa, jakiegoś planu, jakiegoś programu, projektu czegoś, jakiejś strategii, jakiegoś systemu, jakiejś teorii, jakiegoś układu
budowa zrębów
zręby czegoś powstały/powstawały gdzieś/kiedyś
stanowić zrąb; budować, kłaść, kształtować, stawiać, tworzyć, współtworzyć, wznosić; opracować, położyć, przedstawić, przygotować, stworzyć, ukształtować, utworzyć, zbudować zręby

Prawnicy z Uniwersytetu Jagiellońskiego współtworzyli zręby ustroju politycznego państwa [...].

źródło: NKJP: Jan Małecki: Szczęśliwy koniec wielkiej wojny, Gazeta Krakowska, 2004-05-29

Tworzyły się [...] w mym umyśle zręby dzieł, które miałem napisać parę lat później.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004

[...] tylko warstwa chłopska może się stać w przyszłości zrębem polskiej demokracji i kultury demokratycznej.

źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

Inne uwagi

Zwykle lm

+

zrąb

+

(CZEGO)