mrok - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wypełniająca jakąś przestrzeń ciemność, będąca rezultatem braku oświetlenia lub jego bardzo słabego natężenia

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Pogoda

zjawiska atmosferyczne

całkowity, zupełny; ciemny, czarny; gęstniejący, gęsty, głęboki, nieprzenikniony; nocny, wieczorny; grudniowy, listopadowy, styczniowy; tajemniczy, wieczny, wilgotny mrok
mrok klatki schodowej, korytarza, pokoju, sieni; alei, ulicy; nocy, wieczoru
mrok i chłód, mrok i ciemność, mrok i cisza, mrok i mgła, mrok i mróz; światło i mrok
gęstwina, głębia mroku
światło w mroku
przywykły do mroku
niewidoczny w mroku
mrok gęstnieje, nastaje, panuje, spowija coś, zapada
rozjaśniać, rozpraszać, rozświetlać mrok
okryty mrokiem
wydobyć/wydobywać coś, wyjść/wychodzić, wyłonić/wyłaniać się, wyłowić coś, wynurzyć się z mroku
patrzeć, wpatrywać się; odejść w mrok
bieleć, błyszczeć, jaśnieć, majaczyć, świecić; czaić się, ginąć, gubić się, kryć się, niknąć, pogrążyć/pogrążać się, przepaść, rozpłynąć się, skryć się, tonąć, zniknąć/znikać; pogrążony, schowany, ukryty, zanurzony w mroku

	Stał w kącie, gdzie światło żarówki nie rozjaśniało mroku. źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008
	Mrok i deszcz wciąż utrudniały orientację, nie miałem pojęcia, którędy należało iść do obserwatorium. źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
	Z wolna wzrok łowców przywykał do ciemności. W mroku zaczęły się zarysowywać pnie potężnych drzew, powalone kłody i krzewy. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1996
	Co jakiś czas stawała przed nim, cicha i milcząca, zwykle gdy noc spowiła mrokiem ziemię. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	W mrokach sowieckiego bunkra wszystko wydawało się jednakowo czarne i beznadziejne. źródło: NKJP: Petr Pithart: Gazeta środkowoeuropejska, Gazeta Wyborcza, 1994-06-25/1994-06-26

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

psł. *morkъ 'mrok, ciemność'