bezbarwny

Jego twarz o wystających kościach policzkowych, bezbarwnych brwiach albinosa i błękitnych jak woda w jeziorze oczach, nie wyrażała żadnej myśli.

źródło: KWSJP: Gorące południe. Opowiadania bułgarskie 1960-1966, 1967

Nastrój prysł. Asfalt drogi stał się szary, bezbarwny.

źródło: KWSJP: Eugeniusz Paukszta: Ich trzech i dziewczyna, 1978

Teraz wszystko było szare, pogrążone w monotonnej szarzyźnie. Bezbarwne, osierocone pastwiska zlewały się w dali z równie bezbarwnym niebem.

źródło: KWSJP: Gerhard Menzel: Gorzkie są ostatnie krople, 1965

Kapelusz z szerokim rondem nasunięty na czoło zasłania jego twarz. W surducie ubogim, wytartym i bezbarwnym. Długi szalik nieco żywszego koloru zasłania szyję i zwisa luźno wzdłuż martwego ciała.

źródło: KWSJP: Sławomir Mrożek: Teatr 3, 1974

Wśród bezbarwnej, pudełkowatej architektury wyglądała jak baśniowy zamek przeniesiony w krainę wiecznych lodów – ze swoimi wysokimi kominami, czerwonym ostrym dachem, facjatami, półokrągłymi balkonami, z otaczającym maleńki dziedziniec ceglanym murem, znad którego wystawały czubki jabłonek.

źródło: KWSJP: Włodzimierz Kowalewski: Światło i lęk. Opowiadania starej daty, 2003