-
2.
pot. ekspresywnie o doktorze - lekarzu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
osoby związane z leczeniem
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody -
Stefan złapał na treningu coś w oko. Jakiś paproch. [...] Oko czerwone jak diabli, więc potrzebny mi doktorek [...].
źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978
Krygując się mówiła: - Caban, zawołaj do mnie doktorka. - Trzy ćwierci do śmierci, a po co ci doktór?
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
- Gratulacje - uśmiecha się Marek. - Szybko się uczysz, doktorku. Chcę zaprzeczyć, powiedzieć, że nie jestem lekarzem, ale przecież on już wie, czytał w nocy mój pamiętnik.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
Wielcy Lekarze ze Stolicy postanowili nie zniżać się do poziomu jakichś prowincjonalnych doktorków.
źródło: NKJP: Dziennik Polski, 2008-07-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. doktorek
doktorkowie
ndepr doktorki
depr D. doktorka
doktorków
C. doktorkowi
doktorkom
B. doktorka
doktorków
N. doktorkiem
doktorkami
Ms. doktorku
doktorkach
W. doktorku
doktorkowie
ndepr doktorki
depr -