-
3.
element ochronny przy strzemieniu siodła, do którego wkładano końcówkę chorągwi, kopii lub innej broni -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Rycerz, podpierając się mieczem, wciągnął za uzdę konia na szczyt wzgórza, wyjął proporzec z tulei przy siodle i machnąwszy nim parę razy jak gołębiarz, zatknął w ziemię.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003
Strzegący koni zauważył go, wyciągnął oszczep z tulei przy siodle.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Takie właśnie, osadzone w tulejach u tylnego łęku siodła, proste i bardzo wysokie, bo sięgające ponad szyszak, skrzydła noszą husarze, a raczej konie husarskiej chorągwi Hieronima Gostomskiego, wojewody poznańskiego, przedstawieni w „Rolce sztokholmskiej” z 1605 r.
źródło: NKJP: Pierzaści jeźdźcy, Dziennik Polski, 2000-12-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tuleja
tuleje
D. tulei
tulei
C. tulei
tulejom
B. tuleję
tuleje
N. tuleją
tulejami
Ms. tulei
tulejach
W. tulejo
tuleje
-
psł. *tulъ / *tulo 'rura, rurka; pochwa (na strzały), kołczan'