sieczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

taki, który ma ostrą krawędź służącą do cięcia

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

części ciała, elementy i substancje składowe

	Krzyk pierwszych rannych i ryk rozjuszonych walką mężów zagłuszył głos trąb i słowa komendy. Po chwili dwa szeregi starły się już na broń sieczną. Zazgrzytały na tarczach i kaskach ostre cięcia mieczów. źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
	[...] o ile rapier miewał jeszcze charakter sieczny, o tyle szpada służy już wyłącznie do kłucia wroga. źródło: KWJP: Alex Kłoś: Siecz, kłuj, panie kochanku, Logo, 2011-04-30
	Przerośnięte pazurki oraz zęby sieczne i trzonowe najlepiej skoryguje lekarz, nie powodując urazów, które mogłyby doprowadzić do infekcji. źródło: NKJP: Halina Bykowska: Króliczek elegant, Wieczór Wybrzeża, 1998-01-10
	Z czasem dochodzi do wyrównywania powierzchni siecznych przednich zębów, tak że wyglądają jak równo przycięte. źródło: KWJP: Starte zęby powodują choroby, Rzeczpospolita, 2017-10-10

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. siec