uznawać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dochodzić do wniosku, że coś jest słuszne, prawomocne lub prawdziwe, i akceptować to

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

uznawać argumentację, hegemonię, jurysdykcję, legalność czegoś, czyjąś niepodległość, czyjąś odpowiedź, powództwo, czyjeś prawo do czegoś, protektorat, prymat, czyjąś rację, roszczenia, rozbiory, stanowisko, status, czyjąś supremację, traktat, użycie siły, czyjąś władzę, wolę, wyrok, zasadność czegoś, czyjeś zwierzchnictwo, żądania; uznawać autentyczność czegoś, bramkę, swoją winę, swój błąd
można, należy, trzeba; nie chcieć uznawać

	Sąd uznaje roszczenia powódki i orzeka kwotę zadośćuczynienia w wysokości 50 tysięcy złotych. źródło: NKJP: Radosław Figura: Magda M, odcinek 42, 2006
	Wielu historyków amerykańskich uważa Jeffersona za liberała [...]. Nie był on jednak w pełni demokratą. Uznawał prawo farmerów do wybierania swych przedstawicieli, ale władzę, jego zdaniem, powinni sprawować ludzie o wyższych talentach i zdolnościach intelektualnych. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	Zdarzają się producenci, którzy nie chcą uznawać żadnych reklamacji i na każde zgłoszenie mają gotową odpowiedź. źródło: NKJP: Maria Oryszczak: Kto obroni klienta, Gazeta Brodnicka, 2000-01-27
	Mimo wszystko podobał mi się ten Manduka i jego zgraja. [...] uczciwie patrzało mu z oczu, szczerze uznawał swój błąd. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
	Zostaliśmy nad strumieniem, uznając, że jest to miejsce równie dobre jak każde inne. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uznawałem +(e)m uznawał	uznawałam +(e)m uznawała	uznawałom +(e)m uznawało	uznawaliśmy +(e)śmy uznawali	uznawałyśmy +(e)śmy uznawały
2 os.	uznawałeś +(e)ś uznawał	uznawałaś +(e)ś uznawała	uznawałoś +(e)ś uznawało	uznawaliście +(e)ście uznawali	uznawałyście +(e)ście uznawały
3 os.	uznawał	uznawała	uznawało	uznawali	uznawały

bezosobnik: uznawano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę uznawał będę uznawać	będę uznawała będę uznawać	będę uznawało będę uznawać	będziemy uznawali będziemy uznawać	będziemy uznawały będziemy uznawać
2 os.	będziesz uznawał będziesz uznawać	będziesz uznawała będziesz uznawać	będziesz uznawało będziesz uznawać	będziecie uznawali będziecie uznawać	będziecie uznawały będziecie uznawać
3 os.	będzie uznawał będzie uznawać	będzie uznawała będzie uznawać	będzie uznawało będzie uznawać	będą uznawali będą uznawać	będą uznawały będą uznawać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uznawajmy
2 os.	uznawaj	uznawajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uznawałbym bym uznawał	uznawałabym bym uznawała	uznawałobym bym uznawało	uznawalibyśmy byśmy uznawali	uznawałybyśmy byśmy uznawały
2 os.	uznawałbyś byś uznawał	uznawałabyś byś uznawała	uznawałobyś byś uznawało	uznawalibyście byście uznawali	uznawałybyście byście uznawały
3 os.	uznawałby by uznawał	uznawałaby by uznawała	uznawałoby by uznawało	uznawaliby by uznawali	uznawałyby by uznawały

bezosobnik: uznawano by

bezokolicznik: uznawać

imiesłów przysłówkowy współczesny: uznając

gerundium: uznawanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uznający

imiesłów przymiotnikowy bierny: uznawany

odpowiednik aspektowy: uznać

Rz_osobowy	+	uznawać	+	CO
Rz_osobowy	+	uznawać	+	że ZDANIE

Zob. znać