uznawać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

oceniać i traktować w jakiś sposób

Zależna fraza przymiotnikowa jest zgodna co do rodzaju i liczby z zależną frazą rzeczownikową.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

uznawać kogoś za autorytet, za bohatera, za eksperta, za sojusznika, za swego mistrza, za wcielenie zła, za wroga, za zwierzchnika; coś za błąd, za cud, za dobrą wróżbę, za iluzję, za dogmat, za grzech, za karę, za kompromis, za obowiązek, za okazję, za przejaw czegoś, za przestępstwo, za snobizm, za swój sukces, za wykręt, za wypadek, za znak
uznawać niesłusznie; trudno uznawać
można, należy uznawać
uznawać coś za beznadziejne, za fałszywe, za głupie, za kultowe, za legalne, za naganne, za naturalne, za niebezpieczne, za niebyłe, za nudne, za oczywiste, za pokrętne, za prymitywne, za słuszne, za stosowne, za święte, za usprawiedliwione, za uwłaczające, za uzasadnione, za ważne, za wybitne, za zabawne, za zakończone, za zasadne

	[...] profesor zawsze potrafił znaleźć jakieś usterki, jedni uznawali go za geniusza perfekcji, inni nazywali piłą. źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
	Na pogórzu bukowińskim ludności przybywało i na mapie tej prowincji pojawiły się wioski, w których język polski uznawany był za miejscowy. źródło: NKJP: Bernard Najdek: Na zielonej Bukowinie, Akant, 2007
	Podszedł do okna i szarpnął z całych sił za klamkę. Nie uchyliło się. Cóż [...], wczoraj z Wiolettą bezskutecznie próbowali je otworzyć niemal przez godzinę. Wreszcie poddali się, uznając sprawę za beznadziejną. źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008
	Sąd rejonowy w Foggii [..] po rozpoznaniu sprawy [...] uznaje oskarżonego winnym oszustwa. źródło: NKJP: Edward Augustyn: Dobrodziej oszust, Głos Ojca Pio, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uznawałem +(e)m uznawał	uznawałam +(e)m uznawała	uznawałom +(e)m uznawało	uznawaliśmy +(e)śmy uznawali	uznawałyśmy +(e)śmy uznawały
2 os.	uznawałeś +(e)ś uznawał	uznawałaś +(e)ś uznawała	uznawałoś +(e)ś uznawało	uznawaliście +(e)ście uznawali	uznawałyście +(e)ście uznawały
3 os.	uznawał	uznawała	uznawało	uznawali	uznawały

bezosobnik: uznawano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę uznawał będę uznawać	będę uznawała będę uznawać	będę uznawało będę uznawać	będziemy uznawali będziemy uznawać	będziemy uznawały będziemy uznawać
2 os.	będziesz uznawał będziesz uznawać	będziesz uznawała będziesz uznawać	będziesz uznawało będziesz uznawać	będziecie uznawali będziecie uznawać	będziecie uznawały będziecie uznawać
3 os.	będzie uznawał będzie uznawać	będzie uznawała będzie uznawać	będzie uznawało będzie uznawać	będą uznawali będą uznawać	będą uznawały będą uznawać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uznawajmy
2 os.	uznawaj	uznawajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uznawałbym bym uznawał	uznawałabym bym uznawała	uznawałobym bym uznawało	uznawalibyśmy byśmy uznawali	uznawałybyśmy byśmy uznawały
2 os.	uznawałbyś byś uznawał	uznawałabyś byś uznawała	uznawałobyś byś uznawało	uznawalibyście byście uznawali	uznawałybyście byście uznawały
3 os.	uznawałby by uznawał	uznawałaby by uznawała	uznawałoby by uznawało	uznawaliby by uznawali	uznawałyby by uznawały

bezosobnik: uznawano by

bezokolicznik: uznawać

imiesłów przysłówkowy współczesny: uznając

gerundium: uznawanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uznający

imiesłów przymiotnikowy bierny: uznawany

odpowiednik aspektowy: uznać

Zob. znać