egzulant
-
książk. wygnaniec
-
Używane wyłącznie w odniesieniu do realiów z przeszłości.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
synonimy: wygnaniec
-
- egzulant z Rosji, ze Wschodu
-
Stempowski, należący w młodości do pierwszej fali egzulantów ze Wschodu (w trakcie rewolucji bolszewickiej), w esejach i namiętnie uprawianej epistolografii prezentował swe strony rodzinne nad Dniestrem jako zapoznany dziewiczy raj Europy
źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia, 1997
Szlachcice schodzili do roli klientów potężnych koterii Sapiehów, Paców, Leszczyńskich, Jabłonowskich, Grzymułtowskich, Lubomirskich. Zasilały tę klientelę potężniejące rzesze egzulantów - szlachty ruskiej wygnanej ze swych ziem zajmowanych przez Moskwę i Turków.
źródło: NKJP: Jerzy Besala: Szach królowi, Polityka, 2006-07-15
Ze względu na antyrosyjskie nastroje w Koronie i obawy, że w razie zwycięstwa Rosji nad Szwecją zostanie zaprzepaszczona szansa na odzyskanie zagarniętych przez nią ziem i zwrot dóbr egzulantów, sejm 1701 r. odmówił przystąpienia Rzeczypospolitej do sojuszu z Piotrem I [...]
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. egzulant
egzulanci
ndepr egzulanty
depr D. egzulanta
egzulantów
C. egzulantowi
egzulantom
B. egzulanta
egzulantów
N. egzulantem
egzulantami
Ms. egzulancie
egzulantach
W. egzulancie
egzulanci
ndepr egzulanty
depr -
+ egzulant + (SKĄD) -
łac. exulans, exulantis
W SL (1807) w postaci: exulant.