ciułacz
-
pot. osoba, która gromadzi przez dłuższy czas niewielkie kwoty lub niewielkie ilości czegoś innego, co można policzyć, w sposób systematyczny albo z trudem
-
Używane zwykle z odcieniem lekceważenia.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
czynności, przedmioty związane z pieniędzmi -
- drobny, przeciętny, zwykły ciułacz
-
Teraz szczęśliwy ciułacz może np. ulokować powiększony w ten sposób kapitał na terminowej lokacie złotowej i czekać aż łącznie zarobi ok. 20 proc. w ciągu roku.
źródło: NKJP: Kto zarobił? Kto stracił? Dziennik Polski, 1999-02-27
Dla przeciętnego ciułacza bezpieczniej jest kupować akcje w ofercie publicznej zanim wejdą na giełdę.
źródło: NKJP: Daniel Szaruga: Bankowy kot w worku, Gazeta Krakowska, 2004-10-11
Aby przywrócić giełdzie życie, potrzebny jest napływ pieniędzy zagranicznych inwestorów i krajowych ciułaczy.
źródło: NKJP:Robert Jakubowski: Znikąd nadziei, Gazeta Wyborcza, 1994-10-14
W tej sytuacji nie dziwi fakt, że mecz zakończył się bezbramkowym remisem. - Takiego scenariusza tego spotkania można było się spodziewać. Obecnie, zarówno my, jak i Hejnał są raczej ciułaczami punktów.
źródło: NKJP: (BK): Jak najszybciej zapomnieć..., Dziennik Polski, 2005-05-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ciułacz
ciułacze
ndepr ciułacze
depr D. ciułacza
ciułaczy
C. ciułaczowi
ciułaczom
B. ciułacza
ciułaczy
N. ciułaczem
ciułaczami
Ms. ciułaczu
ciułaczach
W. ciułaczu
ciułacze
ndepr ciułacze
depr -