-
1.
pogard. osoba o podrzędnej pozycji społecznej, mało znacząca i lekceważona -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Przemówiły ostatnie niemowy i paralitycy klasowi. Ci, którym odbierało mowę przy tablicy, i ci, co wywołani do odpowiedzi od razu sztywnieli na kształt krochmalonych kołnierzyków. [...] Ruszyły tyły i ciury klasowe . Mało, ruszyły - najwięcej mają dziś do powiedzenia!
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
Hej oberwańce i ostatnie ciury, niebieskie ptaszki i lądowe szczury, którym brakuje chęci, aby żyć - jutro musicie już załogą być!
źródło: Internet: smyk.com
PRL, z całym swoim syfem, miał jedną cechę - był zapatrzony w etos inteligencki, i nawet ostatnia ciura chodziła pod pachą z najnowszym tłumaczeniem Słomczyńskiego „Ulissesa” Joyce'a.
źródło: Internet: ateista.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ciura
ciurowie
ciury
ndepr ciury
depr D. ciury
ciurów
ciur
C. ciurze
ciurom
B. ciurę
ciurów
ciury
N. ciurą
ciurami
Ms. ciurze
ciurach
W. ciuro
ciurowie
ciury
ndepr ciury
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm ciur , B. lm ciury . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B lm ciurów lub r. ż, D lm ciur , B. lm ciury .
-
ukr. čura||džuraIIcjura 'kozacki sługa-towarzysz, biorący udział w pochodach, bitwach''
z tur. ćora, cora 'parobek do koni'