demiurg

Tylko autor, demiurg literackiego świata, tworzy przeznaczenie, na zewnątrz pozostaje ironiczny chichot zderzających się w kosmicznym chaosie przypadków.

źródło: NKJP: Andrzej Werner: Krew i atrament, 1997

Pod każdym względem historyczny wymiar miało jej zwycięstwo nad Francją, a za demiurga tego zwycięstwa uchodzi niemiecki trener Otto Rehhagel.

źródło: NKJP: Pilch, Polityka, 2004

[...] zawsze nasuwały mi się kryteria oceny postępowania wyniesione z domu rodzinnego i zachowań moich rodziców, będących dla mnie w fazie niemowlęcej i poniemowlęcej demiurgami tworzącymi świat.

źródło: NKJP: Jan Szczepański: Wizje naszego życia, 1995

Ale czy jest taki urzędnik, który będzie mógł w zgodzie z własnym sumieniem wyrokować, że mieszkający w Irkucku i mówiący po rosyjsku wnuk zesłańca z matki Rosjanki jest jeszcze Polakiem [...] ? Czy urzędnik jest demiurgiem, którego wola sprawi, że oto jeden stanie się Polakiem, a inny nim być przestanie?

źródło: NKJP: Jarosław Kurski: I ty zostaniesz Polakiem?, Gazeta Wyborcza, 1999-01-12

Rozwiązania urbanistyczne i architektoniczne nie były finezyjne i estetyczne, lecz podporządkowane normatywom i planom socjalistycznych demiurgów.

źródło: NKJP: Bohdan Jałowiecki, Marek S. Szczepański: Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, 2009