czołobitnie

  • w sposób wyrażający nadmierne uniżenie lub uwielbienie w stosunku do kogoś lub czegoś
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich

    • czołobitnie i służalczo
    • kłaniać się, witać kogoś czołobitnie
  • Potrafił zawrócić wycieczkę sprzed restauracji z zamówioną kolacją, jeśli witano go nie dość czołobitnie - a oni posłusznie zawracali o suchych pyskach.

    źródło: NKJP: Jacek Sieradzki: Potwór z Wielopola, Polityka, 2000-10-14

    Nie byliście nigdy państwo na przyjęciu, podczas którego adorowaną czołobitnie przez kawalerów z najlepszych domów cnotliwą piękność uwodzi najgorszy nicpoń i utracjusz?

    źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

    Nie zgodził się Pan również na położenie nakładki asfaltowej na bruku przy ul. Pułtuskiej. Mieszkający przy tej drodze ludzie są bardzo z tego faktu niezadowoleni. Uważają, że zbyt czołobitnie podchodzi Pan do tego typu zabytków…

    źródło: NKJP: Nie pozwolę bruku zalać asfaltem, Tygodnik Ciechanowski, 2007-09-26

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. czoło
    Zob. bić

CHRONOLOGIZACJA:
1754, Hasło Słowa Bożego..., books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.04.2022