-
1.a
cecha kogoś, kto okazuje nadmierne uniżenie lub uwielbienie w stosunku do kogoś lub czegoś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- oznaka, wyraz czołobitności
- okazywać czołobitność
-
By uzyskać carską łaskę wysyłano synów do korpusu kadetów, elita robiła kariery w służbie państwowej. Odpłatą za lojalność i czołobitność były stanowiska i awanse.
źródło: NKJP: Joanna Podgórska: Który życie strawił w Peterburku, Polityka, 2003-06-07
[...] jednostka, która jak większość z nas, wychodzi z tradycji czołobitności w stosunku do nauki, rozpoczynając własne próby odniesienia się do całej rzeczywistości, będzie na pewnym etapie posługiwać się metodą poznawczą zaczerpniętą z gruntu nauki.
źródło: NKJP: Internet
Swoboda, jaka tam panowała, wynikała także z postawy wykładowców, którzy byli dalecy od czołobitności wobec władz i bardzo sobie cenili swobodę artystyczną.
źródło: NKJP: Joanna Podolska: Niczego nie żałuję, Gazeta Wyborcza, 1993-03-03
Gdy po 1989 r. wkroczyli do urzędów, znaleźli się tam samotni w środowisku doświadczonych, pełnych czołobitności biurokratów, którzy przeżyli niejeden komunistyczny rząd.
źródło: NKJP: Remigiusz Okraska, Andrzej Zybała: Trzeba zmienić „polską normę”, Obywatel, 2004
W latach dwudziestych XIX wieku na placu został wzniesiony kościół św. Aleksandra jako wyraz czołobitności dla cara i upamiętnienia jego pobytu w Warszawie.
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Intymne życie niegdysiejszej Warszawy, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czołobitność
czołobitności
D. czołobitności
czołobitności
C. czołobitności
czołobitnościom
B. czołobitność
czołobitności
N. czołobitnością
czołobitnościami
Ms. czołobitności
czołobitnościach
W. czołobitności
czołobitności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ czołobitność + (dla KOGO | wobec KOGO/CZEGO | w stosunku do KOGO/CZEGO)