-
1.b
cecha czegoś, co świadczy o nadmiernym uniżeniu lub uwielbieniu w stosunku do kogoś lub czegoś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Kiedy [...] ogłosił chęć ponownego kandydowania, zresztą bez uzgadniania tego z partią, sekretarz generalny CDU oświadczył, że partia przyjęła to „z radością i wdzięcznością”. Pomijając czołobitność tego sformułowania, w Europie też rozległo się westchnienie ulgi, może i radości.
źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka: Niemcy zdumiewająco dużo rzeczy robią sami, bez państwa i polityki, Gazeta Wyborcza, 1997-05-08
[...] żenująca jest czołobitność tego dokumentu wobec wymienionej z nazwiska osoby.
źródło: Cezary Leżeński: Kwatera 139. Opowieść o marszałku Rydzu-Śmigłym, 1989 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czołobitność
czołobitności
D. czołobitności
czołobitności
C. czołobitności
czołobitnościom
B. czołobitność
czołobitności
N. czołobitnością
czołobitnościami
Ms. czołobitności
czołobitnościach
W. czołobitności
czołobitności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ czołobitność + (wobec KOGO/CZEGO)