-
2.
lit. krótkie opowiadanie o żartobliwej treści, pozbawione dydaktyzmu, wyrastające z tradycji ustnej, charakterystyczne zwłaszcza dla literatury sowizdrzalskiej XVII wieku -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
- staropolskie facecje
-
Życie plebanijne czy też zakonne to wdzięczny temat do facecji obyczajowych, których u Trepki jest aż nadto.
źródło: NKJP: Michał Rożek: Zbuntowane chamy... , Dziennik Polski 2005-02-12
Facecja jest tą odmianą gatunkową, która najwyraźniej wyrasta z ciekawości życia i jego niepowtarzalnych szczegółów.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
Na tle jałowej literatury wysokiej, powielającej utarte schematy, szlachecki i mieszczański folklor czasów saskich (anegdoty, facecje, zagadki) cechuje fantazja, dosadność wyrazu, obrazowość, swoisty humor.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. facecja
facecje
D. facecji
facecji
neut facecyj
char C. facecji
facecjom
B. facecję
facecje
N. facecją
facecjami
Ms. facecji
facecjach
W. facecjo
facecje
-
łac. facetia 'żart'