zadziornie

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś jest skłonny do śmiałego sprzeciwiania się innym lub wszczynania jakichś konfliktów
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich

    • odpowiedzieć, powiedzieć, pytać zadziornie
  • [...] nawet dzieci z tak zwanych dobrych domów mające dostęp do sieci i innych źródeł informacji sięgają po papierosy. - Mamy się nie boję - odpowiada zadziornie Jarek.

    źródło: NKJP: Młodociany nałóg, Gazeta Krakowska, 2003-02-11

    [...] był ledwo ciepły od nadmiaru spożytego alkoholu. Nie przeszkadzało mu to zresztą dość zadziornie się odzywać, w związku z czym zrezygnowałem z dalszej dyskusji.

    źródło: NKJP: Listy do Redakcji: Tygodnik Olecki, 1998

    Popatrzyła na niego zadziornie.

    źródło: Dorota Gąsiorowska: Antykwariat spełnionych marzeń, 2017 (books.google.pl)

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. drzeć

CHRONOLOGIZACJA:
1912, Museion, z. 4, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 06.05.2022