-
1.
książk. czyn naruszający normy etyczno-społeczne -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
hiperonimy: czyn
-
- karygodny występek
- występek przeciw moralności, przeciwko obyczajności
- występki i afery; występki i ekscesy
- okazja; skłonności do występku
- skłonny do występków
- sprowadzić, wejść, wkroczyć na drogę występku
- przymykać oczy na czyjeś występki
-
W Uargla w czerwcu 1989 grupa islamistów podpaliła dom, w którym mieszkała wdowa i jej dwoje dzieci - był to samosąd za rzekome występki przeciw moralności przez nią popełnione.
źródło: NKJP: Beata Pawlak: Poddani Bogu, Gazeta Wyborcza, 1992-06-27
Całkowicie oczywiste i widoczne dla każdego rzeczywiste źródło prostytucji - wszechobecna bieda - zostało zdeprecjonowane wobec silnego uwypuklenia przyrodzonej jakoby prostytutkom skłonności do występku i zła.
źródło: NKJP: Sławomir Leśniewski: Wiktoriańskie ladacznice, Polityka, 2007-06-09
Powieść ukazała się w atmosferze skandalu. Oskarżono autora i wydawców o „występek przeciw obyczajności”.
źródło: NKJP: Helena Zaworska: Klasycy na wakacje, Gazeta Wyborcza, 1992-07-17
Były w życiu kapłanów katolickich i katolików świeckich czyny wielkie [...], jakich nie przewidziało żadne kazanie parafialne. Były też przykre zgrzyty, [...] fatalne występki przeciw wierze i miłości.
źródło: NKJP: Sprawy pasterskie i religijno-społeczne, Ateneum Kapłańskie, 1947
[...] przyszedł Wiedeń z jego atmosferą i niezwykłymi okazjami do występków. I pierwsze moralne upadki, które dały początek następnym.
źródło: NKJP: Piękna Katarzyna, Dziennik Polski, 2001-02-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. występek
występki
D. występku
występków
C. występkowi
występkom
B. występek
występki
N. występkiem
występkami
Ms. występku
występkach
W. występku
występki
-
Rzeczownik od czasownika wystąpić (por.).
Zob. stąpać