zaborczy

Problem Rosji był tematem częstym w dziewiętnastowiecznym piśmiennictwie polskim. Przykładem może być twórczość A. Mickiewicza. Natomiast u Sienkiewicza nie ma jawnych, bezpośrednich wypowiedzi dotyczących jego stosunku do kraju zaborczego, gdyż nie chciał on zadrażniać carskiej administracji.

źródło: NKJP: Barbara Jarska: Henryk Sienkiewicz - Polak, Europejczyk...? Refleksje o „europejskości” autora Quo vadis?, prasa, 2006

Uprawnienia, które chcielibyśmy dać gminom, nie są niczym nowym, bowiem w dwudziestoleciu międzywojennym samorząd lokalny prowadził samodzielną działalność gospodarczą, mimo braku jednolitego ustawodawstwa o samorządzie lokalnym czy działalności gospodarczej. Tak było do 1933 r., lecz obowiązywały regulacje prawne państw zaborczych.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.04.1994

Ormianie nie potrafili stworzyć państwa zdolnego przeciwstawić się zaborczym sąsiadom, siłom odśrodkowym, wilczo głodnym najeźdźcom z północy – Mongołom, tureckim plemionom Seldżuków i Osmanów. Podbijane, rozszarpywane na kawałki, palone i grabione, ormiańskie państwo kurczyło się coraz bardziej, aż w końcu w ogóle zniknęło z mapy świata.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005

Krwawy odwet wojska zaborcze wzięły też na mieszkańcach i samym mieście.

źródło: NKJP: Szli rzemieślnicy, technicy, studenci..., Dziennik Polski, 2001-02-17