brukać

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. hańbić

  • 1.

    książk.  powodować, że ktoś lub coś traci swój wysoki status i zaczyna być oceniany (oceniane) negatywnie lub być kojarzony (kojarzone) ze złymi rzeczami i negatywnymi wartościami
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • synonimy:  hańbić
    kalać
  • Akurat ta reguła wydaje mi się zresztą dość łatwa do zinterpretowania: trzeba okazywać pogardę ciału (uważanemu przez pitagorejczyków za więzienie duszy), ale nie wolno go brukać rozwiązłością.

    źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Najlepiej spożyć przed końcem, Gazeta Wyborcza, 1996-11-08

    Dlaczego jestem zmuszony codziennie wysłuchiwać, jak melodie kolęd brukasz przyśpiewkami o zabawkach, jogurtach i podpaskach?

    źródło: NKJP: Przemysław Wenerski: List do Świętego, Polska Głos Wielkopolski, 2003-12-05

    A są i tacy, którzy całkowicie zatracą swoją godność, uczucia, honor... Brukają kobiety, starców a nawet świętych...

    źródło: Internet: vismaya-maitreya.pl

    Westerplatte jest wspaniałym symbolem polskiego heroizmu i tego brukać nie można.

    źródło: NKJP: Magdalena Sapkowska: Westerplatte - to tutaj runął świat, Dziennik Bałtycki, 2010-09-02

    Pamięć o nim była przez cały czas brukana przez zarzuty ludzi, którzy mu do pięt nie dorastali.

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. brukam
    brukamy
    2 os. brukasz
    brukacie
    3 os. bruka
    brukają

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. brukałem
    +(e)m brukał
    brukałam
    +(e)m brukała
    brukałom
    +(e)m brukało
    brukaliśmy
    +(e)śmy brukali
    brukałyśmy
    +(e)śmy brukały
    2 os. brukałeś
    +(e)ś brukał
    brukałaś
    +(e)ś brukała
    brukałoś
    +(e)ś brukało
    brukaliście
    +(e)ście brukali
    brukałyście
    +(e)ście brukały
    3 os. brukał
    brukała
    brukało
    brukali
    brukały

    bezosobnik: brukano

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę brukał
    będę brukać
    będę brukała
    będę brukać
    będę brukało
    będę brukać
    będziemy brukali
    będziemy brukać
    będziemy brukały
    będziemy brukać
    2 os. będziesz brukał
    będziesz brukać
    będziesz brukała
    będziesz brukać
    będziesz brukało
    będziesz brukać
    będziecie brukali
    będziecie brukać
    będziecie brukały
    będziecie brukać
    3 os. będzie brukał
    będzie brukać
    będzie brukała
    będzie brukać
    będzie brukało
    będzie brukać
    będą brukali
    będą brukać
    będą brukały
    będą brukać

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. brukajmy
    2 os. brukaj
    brukajcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. brukałbym
    bym brukał
    brukałabym
    bym brukała
    brukałobym
    bym brukało
    brukalibyśmy
    byśmy brukali
    brukałybyśmy
    byśmy brukały
    2 os. brukałbyś
    byś brukał
    brukałabyś
    byś brukała
    brukałobyś
    byś brukało
    brukalibyście
    byście brukali
    brukałybyście
    byście brukały
    3 os. brukałby
    by brukał
    brukałaby
    by brukała
    brukałoby
    by brukało
    brukaliby
    by brukali
    brukałyby
    by brukały

    bezosobnik: brukano by

    bezokolicznik: brukać

    imiesłów przysłówkowy współczesny:

    brukając

    gerundium: brukanie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: brukający

    imiesłów przymiotnikowy bierny: brukany

    odpowiednik aspektowy: zbrukać

  • bez ograniczeń + brukać +
    KOGO/CO + (CZYM)
  • psł. (dial.) *brukati 'brudzić, zanieczyszczać'

    z psł. *bruditi

    Psł. dialektalne *brukati to ekspresywna formacja z przyr. *-ka- od psł. *bruditi (Bor.).