zbrukać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. zabrudzić się

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

synonimy:

pobrudzić się
zabrudzić się

Kontury wzoru zarysowane kalką zamazały się już dawno, śnieżnobiały atłas zbrukał się i poszarzał.

źródło: NKJP: Andrzej Strug: Tajemnica Renu, 1956 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zbrukałem się +(e)m się zbrukał	zbrukałam się +(e)m się zbrukała	zbrukałom się +(e)m się zbrukało	zbrukaliśmy się +(e)śmy się zbrukali	zbrukałyśmy się +(e)śmy się zbrukały
2 os.	zbrukałeś się +(e)ś się zbrukał	zbrukałaś się +(e)ś się zbrukała	zbrukałoś się +(e)ś się zbrukało	zbrukaliście się +(e)ście się zbrukali	zbrukałyście się +(e)ście się zbrukały
3 os.	zbrukał się	zbrukała się	zbrukało się	zbrukali się	zbrukały się

bezosobnik: zbrukano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zbrukajmy się
2 os.	zbrukaj się	zbrukajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zbrukałbym się bym się zbrukał	zbrukałabym się bym się zbrukała	zbrukałobym się bym się zbrukało	zbrukalibyśmy się byśmy się zbrukali	zbrukałybyśmy się byśmy się zbrukały
2 os.	zbrukałbyś się byś się zbrukał	zbrukałabyś się byś się zbrukała	zbrukałobyś się byś się zbrukało	zbrukalibyście się byście się zbrukali	zbrukałybyście się byście się zbrukały
3 os.	zbrukałby się by się zbrukał	zbrukałaby się by się zbrukała	zbrukałoby się by się zbrukało	zbrukaliby się by się zbrukali	zbrukałyby się by się zbrukały

bezosobnik: zbrukano by się

bezokolicznik: zbrukać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zbrukawszy się

gerundium: zbrukanie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: brukać się