czupurzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. okazywać swoim zachowaniem śmiało, w sposób buntowniczy, bardzo wyraźny, swoje niezadowolenie lub sprzeciw wobec kogoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

[...] kolejny raz już czupurzysz się na wszystkich wokół, bo mają inne zdanie. Nie na tym polega dyskusja.

źródło: Internet: paranormalne.pl

- Śmiejcie się - czupurzył się Tanasij, uderzając się po pistoletach - a w dodatku powiedzcie jeszcze: „Stary Urszega bogacz a rozbójnik”.

źródło: Stanisław Vincenz: Nowe czasy, T.2, 2004 (books.google.pl)

- Rzucę, słowo daję, rzucę to miasto... - czupurzy się czarniawy malarz. Koledzy mu przytakują, ale jakoś bez przekonania.

źródło: Odra, 1963 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	czupurzyłem się +(e)m się czupurzył	czupurzyłam się +(e)m się czupurzyła	czupurzyłom się +(e)m się czupurzyło	czupurzyliśmy się +(e)śmy się czupurzyli	czupurzyłyśmy się +(e)śmy się czupurzyły
2 os.	czupurzyłeś się +(e)ś się czupurzył	czupurzyłaś się +(e)ś się czupurzyła	czupurzyłoś się +(e)ś się czupurzyło	czupurzyliście się +(e)ście się czupurzyli	czupurzyłyście się +(e)ście się czupurzyły
3 os.	czupurzył się	czupurzyła się	czupurzyło się	czupurzyli się	czupurzyły się

bezosobnik: czupurzono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się czupurzył będę się czupurzyć	będę się czupurzyła będę się czupurzyć	będę się czupurzyło będę się czupurzyć	będziemy się czupurzyli będziemy się czupurzyć	będziemy się czupurzyły będziemy się czupurzyć
2 os.	będziesz się czupurzył będziesz się czupurzyć	będziesz się czupurzyła będziesz się czupurzyć	będziesz się czupurzyło będziesz się czupurzyć	będziecie się czupurzyli będziecie się czupurzyć	będziecie się czupurzyły będziecie się czupurzyć
3 os.	będzie się czupurzył będzie się czupurzyć	będzie się czupurzyła będzie się czupurzyć	będzie się czupurzyło będzie się czupurzyć	będą się czupurzyli będą się czupurzyć	będą się czupurzyły będą się czupurzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		czupurzmy się
2 os.	czupurz się	czupurzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	czupurzyłbym się bym się czupurzył	czupurzyłabym się bym się czupurzyła	czupurzyłobym się bym się czupurzyło	czupurzylibyśmy się byśmy się czupurzyli	czupurzyłybyśmy się byśmy się czupurzyły
2 os.	czupurzyłbyś się byś się czupurzył	czupurzyłabyś się byś się czupurzyła	czupurzyłobyś się byś się czupurzyło	czupurzylibyście się byście się czupurzyli	czupurzyłybyście się byście się czupurzyły
3 os.	czupurzyłby się by się czupurzył	czupurzyłaby się by się czupurzyła	czupurzyłoby się by się czupurzyło	czupurzyliby się by się czupurzyli	czupurzyłyby się by się czupurzyły

bezosobnik: czupurzono by się

bezokolicznik: czupurzyć się

imiesłów przysłówkowy współczesny: czupurząc się

gerundium: czupurzenie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: czupurzący się

+

czupurzyć się

+

(na KOGO)

ukr. čepurýtysja 'stroić się, pysznić się, nadymać się'

z psł. *čuprъ / *čupra 'sterczące włosy, czub'