doktorantka

  • kobieta, która ubiega się o uzyskanie stopnia doktora i pisze wymaganą w tym celu pracę naukową
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Edukacja i oświata

    studia

    • młoda doktorantka
    • doktorantka polonistyki, psychologii, socjologii, teatrologii, teologii
    • doktorantka na politechnice, na wydziale, na uniwersytecie; w instytucie, w zakładzie
  • Jestem młodą doktorantką, za parę miesięcy sfinalizuję doktorat i nawet nie mam pewności, że zostanę zatrudniona na etacie adiunkta w mojej uczelni (teraz mam stypendium i 1/2 etatu asystenckiego).

    źródło: NKJP: „Desperados”, Polityka nr 2290, 2001-03-24

    Ostatnio moja doktorantka pisząc o poezji Barańczaka, badała walory literackie i muzyczne „Podróży zimowej“, do której muzykę skomponował Schubert.

    źródło: NKJP: Wojciech Nentwig: Muzyczność świata, Polska Głos Wielkopolski, 2004-10-01

    Zorganizowano rozmowy z doktorantkami, studentkami i profesorami uczelni, przygotowano prezentację uczelni i konkursy z nagrodami.

    źródło: NKJP: Sandra Dudowska: Inżynier w spódnicy, Manko, 2010-01-05

    Doktorantka psychologii z Uniwersytetu Warszawskiego dodaje, że trudno jej szanować przełożonego, który wbiega zdyszany, bo właśnie odwalił chałturę dla telewizji albo skończył zajęcia na innej uczelni.

    źródło: NKJP: Mariusz Czubaj, Polityka, 2004

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. doktorantka
    doktorantki
    D. doktorantki
    doktorantek
    C. doktorantce
    doktorantkom
    B. doktorantkę
    doktorantki
    N. doktorantką
    doktorantkami
    Ms. doktorantce
    doktorantkach
    W. doktorantko
    doktorantki
  • bez ograniczeń + doktorantka +
    (CZEGO)
  • Od: doktor

CHRONOLOGIZACJA:
1861, Gazeta Lwowska, nr 33, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 23.05.2022