doktorantka
-
kobieta, która ubiega się o uzyskanie stopnia doktora i pisze wymaganą w tym celu pracę naukową
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
studia -
- młoda doktorantka
- doktorantka polonistyki, psychologii, socjologii, teatrologii, teologii
- doktorantka na politechnice, na wydziale, na uniwersytecie; w instytucie, w zakładzie
-
Jestem młodą doktorantką, za parę miesięcy sfinalizuję doktorat i nawet nie mam pewności, że zostanę zatrudniona na etacie adiunkta w mojej uczelni (teraz mam stypendium i 1/2 etatu asystenckiego).
źródło: NKJP: „Desperados”, Polityka nr 2290, 2001-03-24
Ostatnio moja doktorantka pisząc o poezji Barańczaka, badała walory literackie i muzyczne „Podróży zimowej“, do której muzykę skomponował Schubert.
źródło: NKJP: Wojciech Nentwig: Muzyczność świata, Polska Głos Wielkopolski, 2004-10-01
Zorganizowano rozmowy z doktorantkami, studentkami i profesorami uczelni, przygotowano prezentację uczelni i konkursy z nagrodami.
źródło: NKJP: Sandra Dudowska: Inżynier w spódnicy, Manko, 2010-01-05
Doktorantka psychologii z Uniwersytetu Warszawskiego dodaje, że trudno jej szanować przełożonego, który wbiega zdyszany, bo właśnie odwalił chałturę dla telewizji albo skończył zajęcia na innej uczelni.
źródło: NKJP: Mariusz Czubaj, Polityka, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. doktorantka
doktorantki
D. doktorantki
doktorantek
C. doktorantce
doktorantkom
B. doktorantkę
doktorantki
N. doktorantką
doktorantkami
Ms. doktorantce
doktorantkach
W. doktorantko
doktorantki
-
+ doktorantka + (CZEGO) -