dalibóg I

II

wykrzyknik

  • przest.  używane w celu podkreślenia, że to, co mówi nadawca, jest prawdą
  • ATEMATYCZNY

  • A to mi rozumna istota, dalibóg! Popada w otchłań stroskania, bo nie może zetrzeć z powierzchni ziemi jedynej bratniej istoty w całym tym martwym obszarze!

    źródło: NKJP: Stanisław Lem: Bajki robotów, 1964

    Mierzyłem nieco ponad głowę wodza i biorąc wszelkie poprawki pociągnąłem za spust. Dalibóg, udało się! Prowodyr rozłożył szeroko ramiona i runął jak długi na ziemię, przewracając koziołka.

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957

    Prawdą natomiast jest, że nie oglądaliśmy kapitana Wonsa i babki Eleonory, ale dalibóg!, któż chciałby tę parę oglądać?

    źródło: NKJP: Aleksander Malak: Czerwone ciałka, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-05-21

  • część mowy: wykrzyknik

  • Zrost od dawnego zwrotu:  da li Bóg  'niech Bóg da'

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., KorBa
Data ostatniej modyfikacji: 13.05.2022