arena - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

miejsce jakichś wydarzeń lub jakiejś działalności

ATEMATYCZNY

arena europejska, krajowa, międzynarodowa, ogólnopolska; polityczna
arena starć, wydarzeń, wypadków, zajść, zmagań; dziejów; polityki
coś jest, staje się areną czegoś
schodzić, zejść z areny
wejść, wkroczyć/wkraczać na arenę
pojawić się, zabłysnąć na arenie

W ciągu ostatnich 10 lat instytucje przestały być areną politycznego sporu i w ramach reform i oszczędności zostały zepchnięte na margines.

źródło: NKJP: Kultura się obroniła, Dziennik Polski, 2000-12-09

[...] Sejm i Senat powinny przede wszystkim zajmować się pracą ustawodawczą, a nie być areną rozgrywek politycznych.

źródło: NKJP: Mieczysław Skrzypek: Podziękowanie za hojność, prasa, 2000

Kobiety zadziwią świat nie tylko swoją urodą, ale i wielkimi sukcesami na arenie sportowej oraz naukowej, zdobędą też znaczący głos w życiu ogólnoświatowym [...].

źródło: NKJP: (KS), Do głosu dojdzie intuicja, Życie Podkarpackie, 2004

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	arena	areny
D.	areny	aren

C.	arenie	arenom
B.	arenę	areny
N.	areną	arenami
Ms.	arenie	arenach
W.	areno	areny

Składnia

	+	arena	+	CZEGO
	+	arena	+	JAKA

Pochodzenie

fr. aréne

niem. Arena

z łac. (h)arēna 'piasek, miejsce piaszczyste; posypane piaskiem miejsce walki w rzymskim amfiteatrze'