glaca

Może znakiem rozpoznawczym były właśnie ich łysiny, bo przecież trzej z laskami podeszli dopiero wtedy, kiedy tamci odsłonili swoje glace.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007

Chodził na uniwerek czytać i się uczyć, czasem posłuchać jakiegoś wykładu. Dziwnie tam patrzyli na niego, jak przychodził w swoim dresie, z glacą. Ale przynajmniej nikt mu nie podskakiwał. Byłoby gorzej, gdyby ubrał się jak student.

źródło: NKJP: Marek Kochan: Ballada o dobrym dresiarzu, 2005

[...] za trumną kroczyły dostojnie posiwiałe głowy zapomnianych literatów i emerytowanych dziennikarzy, połyskiwały w słońcu glace młodych biznesmenów, iskrzyły wybalejażowane fryzury dynamicznych i pięknych pań [...].

źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo jak zostać bogatym w biednym państwie, 2006