fumy
-
przest. zachowanie polegające na okazywaniu niezadowolenia, zawyżonych oczekiwaniach wobec otoczenia i zmiennych zachciankach
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- dąsy i fumy; fochy, fumy
-
Z jednej strony dąsy, fumy, biadolenie, że świat się na nas uwziął, nie zna prawdy, bo nie chce - z drugiej kompletna bierność.
źródło: NKJP: Anna Strońska: Dopóki milczy Ukraina, 1998
Ja wtedy mówię Zosi, że gdzieś mam te jej fochy i fumy...
źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008
Nie cierpiał arystokracji, wyśmiewał szlacheckie fumy i próżniactwo.
źródło: NKJP: Antoni Kroh, Starorzecza, 2010
Lubię tego popularnego aktora, jest bezpośredni, pozbawiony gwiazdorskich fumów, wyciszony, zabawny, z dystansem zarówno do siebie, jak i do wielu spraw.
źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
Babcia po śmierci dziadka Antoniego też nie miała dużo pieniędzy, mamę wychowywała skromnie, więc mama podobnie chowała i mnie, bez fanaberii i fum, tyle, że lubiła ubierać mnie ładnie.
źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fumy
D. fum
fumów
C. fumom
B. fumy
N. fumami
Ms. fumach
W. fumy
-
fr. fumées
z łac. fumus 'dym'
W postaci: fum.
Inne znaczenie: 'dym, wyziew, para'.