-
1.
przedstawiciel humanizmu - prądu myślowego i kulturalnego epoki odrodzenia, przeciwstawiającego zainteresowanie człowiekiem i jego życiem typowemu dla średniowiecza stawianiu Boga w centrum świata -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- francuski, polski, włoski; renesansowy; wczesny; znany; wybitny, znakomity humanista
- humanista (epoki) odrodzenia, renesansu
- humanista i myśliciel; pisarz i humanista
- uczony humanista
- humanista pisał coś
-
Magia średniowiecza, tak pogardzanego przez włoskich humanistów, pociąga dzisiaj wielu pasjonatów.
źródło: NKJP: Paulina Korbut: Magia średniowiecza, Gazeta Krakowska, 2006-10-03
W okresie renesansu znakomita większość humanistów (na Zachodzie Erazm z Rotterdamu, w Polsce A. Frycz Modrzewski) opowiadała się za szkołą jako narzędziem edukacji, a jednocześnie przygotowywania młodych ludzi do życia społecznego.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
Za pomocą antycznych wzorów humaniści wprowadzają znów w obieg kultury europejskiej miłość zmysłową i piękno nagiego ciała.
źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Ars Erotica, Gazeta Wyborcza, 1994-01-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. humanista
humaniści
ndepr humanisty
depr D. humanisty
humanistów
C. humaniście
humanistom
B. humanistę
humanistów
N. humanistą
humanistami
Ms. humaniście
humanistach
W. humanisto
humaniści
ndepr humanisty
depr -
fr. humaniste
niem. Humanist
wł. umanista
z łac. hūmānus 'ludzki'