humanistyczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

odnoszący się do nauk traktujących człowieka, jego życie i działalność jako główne pole zainteresowań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

działalność naukowa

sprzeczne:

ścisły

kierunek, nurt, profil, przedmiot; wydział, uniwersytet; egzamin, sprawdzian, test; umysł humanistyczny; akademia, klasa, sekcja, szkoła, uczelnia; dyscyplina, dziedzina, edukacja; olimpiada; inteligencja, wiedza humanistyczna; gimnazjum, liceum; wykształcenie humanistyczne; nauki, studia, zainteresowania humanistyczne
ściśle, typowo humanistyczny
humanistyczny i ścisły; humanistyczny i przyrodniczy; humanistyczny i matematyczno-przyrodniczy

	Dla nas jest skandalem, żeby w białostockim uniwersytecie nie było kierunku takiego jak socjologia. Nasz region jest wielokulturowy, zróżnicowany narodowościowo, wyznaniowo i to wszystko powinien odzwierciedlać uniwersytet - twierdzi Kozłowski, który jest dumny, że miasto doczekało się autonomicznej uczelni humanistycznej. źródło: NKJP: Konflikty, Rzeczpospolita, 1997
	Standardem w liceach jest to, że na przykład w klasie o profilu humanistycznym przez trzy lata trzeba, po 3-4 godziny w tygodniu, wkuwać matematykę, którą wielu traktuje jako dopust boży. źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: Szkoła w oślej ławie, Polityka, 2004-05-15
	„Co do matury z polskiego - ona musi być obowiązkowa. Musi.” Wybacz Estero, ale Twoje myślenie jest typowo humanistyczne, nie chcesz postawić się w sytuacji ścisłowca. źródło: Internet
	W gimnazjum uczniowie piszą dwa sprawdziany: humanistyczny i przyrodniczy. Ma to być dowodem na integrację programową [...]. źródło: NKJP: O egzaminach bez polityki, Dziennik Polski, 2001-11-16

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Rz nieżywotny	+	humanistyczny	+
szyk: neutralny

internac.

ang. humanist(ic)

niem. humanistisch

Od: humanizm