klasyka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dzieła literatury, sztuki, filmu, muzyki uznane za doskonałe i mające nieprzemijającą wartość

[klasyka] lub pot [klasyka]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

prądy, kierunki i kategorie artystyczne

wielka; współczesna; prawdziwa klasyka; klasyka dziecięca, młodzieżowa; amerykańska, hiszpańska, polska; narodowa, światowa; filmowa, muzyczna
klasyka fantasy, filozofii, horroru, kina, kryminału, literatury, malarstwa, muzyki, rocka, teatru; gatunku
dzieła; adaptacja klasyki
polecać; lubić, uwielbiać klasykę czegoś/jakąś; grać, czytać, czytywać; wydawać klasykę
wejść (na stałe) do klasyki czegoś

Do Nike wybieraliśmy te tytuły literatury światowej, które miały szansę stać się współczesną klasyką [...].

źródło: NKJP: Marcin Piasecki, Nike to znak jakości, Gazeta Wyborcza, 1997-10-22

Oprócz Cruz, „Przerwane objęcia” to wszystko, do czego przyzwyczaił nas Almodóvar, plus mnóstwo odniesień do klasyki kina.

źródło: NKJP: Konrad Wągrowski, Do kina marsz: Wrzesień 2009, Esensja, 2009-09-08

Brian Jones [...] uważał, że celem i sensem istnienia Rolling Stonesów jest adaptacja klasyki amerykańskiego bluesa i rhythm and bluesa.

źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński: Sto płyt, które wstrząsnęły światem: kronika czasów popkultury, 2000

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	klasyka	+	CZEGO
	+	klasyka	+	JAKA

niem. Klassik