klasyka - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

to, co w jakiejś dziedzinie stanowi standard od dawna przyjęty, uznany za dobry lub wybitny, do którego wszyscy się odwołują

[klasyka] lub pot [klasyka]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

klasyka komputerowa, kulinarna
klasyka mody, stroju, stylizacji, ubioru, (wystroju) wnętrza; ekonomii, socjologii
klasyka w modzie, w stroju, w stylizacji, w ubiorze

	Vectra wyraźnie stawia na klasykę i to zarówno w stylizacji nadwozia, jak i wnętrza kokpitu. źródło: NKJP:Vectrą w plener, Dziennik Polski, 2001-01-06
	Podczas ostatniej mojej wizyty w „Belvedere”, ignorując delikatesy z listy światowej klasyki, w rodzaju turbota z sosem balsamico, soli z Dover w sosie rakowym [...], wybrałem kawior ze ślimaków z cebulką i jajkiem [...]. źródło: NKJP:Piotr Bikont, Na ślimaku do Europy, Gazeta Wyborcza - Dodatek, 1995-09-29
	Sznurowany gorset jest klasyką seksownego stroju. źródło: NKJP: Dziewczyna z okładki, Cosmopolitan, 2000
	Metoda R[...] to klasyka w ubiorze i mocny wyróżnik - kapelusz. źródło: NKJP: Agnieszka Rybak, Garnitury do wymiany, Polityka, 2003-10-25

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

niem. Klassik