oświecenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

prąd społeczno-kulturalny w Europie przełomu XVIII i XIX w. oparty na filozofii racjonalizmu, głoszący kult wiedzy i rozumu

Zapisywane również wielką literą.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

prądy, kierunki i kategorie artystyczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

hiperonimy:

epoka
okres

europejskie, francuskie, polskie... oświecenie
oświecenie i rewolucja francuska; oświecenie i romantyzm; barok i oświecenie; odrodzenie i oświecenie; renesans i oświecenie
człowiek, myśliciel; czas, epoka, okres; dialektyka; dzieło, filozofia, idea, ideał, kultura, literatura; dziedzictwo, osiągnięcia, tradycja oświecenia; w duchu oświecenia

	Nazywał się Arnaldo Villanova, napisał książkę pod tytułem Liber de vinis [...]. Ale medycyna nie rezygnowała z przyswojenia sobie wiedzy o cudach wina poza sferą fantazji, toteż wieki następne, renesans i oświecenie, przyniosły wiele studiów i traktatów, z których stopniowo wykształcała się nasza enologia. źródło: NKJP: Eugeniusz Kabatc: Vinum sacrum et profanum : wino w kulturze, wino w naturze, wino na naszym stole, 2003
	Krasicki atakował i ośmieszał zakonników z pasją, jakiej nie spotkamy w libertyńskiej i antyreligijnej literaturze francuskiego oświecenia. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
	O. Woroniecki sądził, że konsekwencje oświecenia oraz rewolucji francuskiej, głoszących kult rozumu, tak przerażające dla ludzi Kościoła, popchnęły w XIX wieku inteligencję polską ku skrajności fideizmu. źródło: NKJP: Tadeusz Bartoś: Wolność, równość, katolicyzm, 2007
	Tę pejoratywną opinię o scholastyce utrwalili następnie pisarze Oświecenia i w ten sposób przetrwała aż do naszych czasów. źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

Zob. oświecić