starożytność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

okres w historii i sztuce najstarszych cywilizacji trwający od około 4000 r. p.n.e. do 476 r. n.e.

Zapisywane również wielką literą.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

prądy, kierunki i kategorie artystyczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

grecka, rzymska; głęboka, odległa, późna starożytność
starożytność i odrodzenie; starożytność i renesans; starożytność i średniowiecze
badacz, człowiek, historyk, miłośnik; zabytek; początek, schyłek; czas, doba, epoka, okres starożytności
coś sięga starożytności
interesować się starożytnością
znany od starożytności

	[...] historia przemawia na korzyść Albańczyków. Ich przodkowie zasiedlili ten rejon Europy w głębokiej starożytności, kilkaset lat przed Chrystusem. źródło: NKJP: Marek Rapacki: Tak wygląda życie małego narodu, Gazeta Wyborcza, 1999-04-03
	Wyznaję znaną dobrze lekarzom od czasów starożytności zasadę: Przede wszystkim nie szkodzić. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 20.10.1994
	Eunika uczy się świetnie, interesuje się starożytnością i kocha konie. źródło: NKJP: Danuta Pawłowska: My się szkoły nie boimy!, Ozon, 2005
	[...] wybrałabym Włochy, ponieważ można tam zarówno wypoczywać na plaży pełnej słońca jak i zwiedzać piękne zabytki pochodzące nawet ze Starożytności. źródło: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

Inne uwagi

Zwykle lp

Od: starożytny