-
2.
pot. niewyraźne mówienie lub inne dźwięki wydawane ustami przez człowieka
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
Ten po masażu klatki piersiowej wydaje z siebie bulgot: - Uratowałeś mi życie.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Nauka pływania dla topielców: wypisy z histerii najnowszej 1989-1998, 1999
Nagle wydał z siebie rozpaczliwy bulgot: - Cholera, zapomniałem, że ja nie umiem pływać!
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Świat nie jest piłką futbolową?, Polityka, 2002-06-22
Jeżeli przez dwie zimy pod rząd ani razu nie ulepiłeś i nie rzuciłeś w nikogo śnieżką, a przez następne dwie zimy na widok śniegu zamiast okrzyków „Hurra!”, „Na bałwana!”, „Jak bialutko!”, „Igloo robimy!” wydobywasz z siebie mrukliwe bulgoty o perspektywie odśnieżania auta, soli na podwoziu i butach, tudzież o perwersyjnym życiu intymnym błota pośniegowego — to znaczy, że wszedłeś już w smugę cienia.
źródło: NKJP: Izabella Wesołowska: Gdy śnieg już nie cieszy, gdy śliskie chodniki, gdy słońca za mało, Dziennik Polski, 2008-12-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bulgot
bulgoty
D. bulgotu
bulgotów
C. bulgotowi
bulgotom
B. bulgot
bulgoty
N. bulgotem
bulgotami
Ms. bulgocie
bulgotach
W. bulgocie
bulgoty