broczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. obficie wydzielać krew

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

hiperonimy:

krwawić

	Jego broda, rozdarta sygnetem Popielskiego, paliła z bólu i broczyła krwią. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
	Zauważyłem podcięte nadgarstki. Broczyły intensywną czerwienią, a wujek zamieniał się w arkusz białego brystolu. źródło: NKJP: Hubert Klimko-Dobrzaniecki: Rzeczy pierwsze, 2009
	Sarenki, bażanty, więc pewno nawet dziki. Aż mi żal patrzeć, jak te cętkowane głuptasy ślepo lezą pod auta. Dawniej ten las był ich własnością, ale teraz inne czasy. Wpadają pod koła, broczą krwią. źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
	Leżał zwinięty w kłębek, z zakrwawioną koszulą zarzuconą na twarz. Gdy ją zdjęto, ukazała się żywa, brocząca rana. źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: Półbaśnie, 1976

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	broczyłem +(e)m broczył	broczyłam +(e)m broczyła	broczyłom +(e)m broczyło	broczyliśmy +(e)śmy broczyli	broczyłyśmy +(e)śmy broczyły
2 os.	broczyłeś +(e)ś broczył	broczyłaś +(e)ś broczyła	broczyłoś +(e)ś broczyło	broczyliście +(e)ście broczyli	broczyłyście +(e)ście broczyły
3 os.	broczył	broczyła	broczyło	broczyli	broczyły

bezosobnik: broczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę broczył będę broczyć	będę broczyła będę broczyć	będę broczyło będę broczyć	będziemy broczyli będziemy broczyć	będziemy broczyły będziemy broczyć
2 os.	będziesz broczył będziesz broczyć	będziesz broczyła będziesz broczyć	będziesz broczyło będziesz broczyć	będziecie broczyli będziecie broczyć	będziecie broczyły będziecie broczyć
3 os.	będzie broczył będzie broczyć	będzie broczyła będzie broczyć	będzie broczyło będzie broczyć	będą broczyli będą broczyć	będą broczyły będą broczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		broczmy
2 os.	brocz	broczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	broczyłbym bym broczył	broczyłabym bym broczyła	broczyłobym bym broczyło	broczylibyśmy byśmy broczyli	broczyłybyśmy byśmy broczyły
2 os.	broczyłbyś byś broczył	broczyłabyś byś broczyła	broczyłobyś byś broczyło	broczylibyście byście broczyli	broczyłybyście byście broczyły
3 os.	broczyłby by broczył	broczyłaby by broczyła	broczyłoby by broczyło	broczyliby by broczyli	broczyłyby by broczyły

bezosobnik: broczono by

bezokolicznik: broczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny:

brocząc

gerundium: broczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: broczący

+

broczyć

+

CZYM

może ukr. bročýty

z psł. *brotiti 'barwić na czerwono korzeniem marzanny'